Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Σας καλωσορίζω στο 32ο Συνέδριο του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, το οποίο πραγματοποιείται το διήμερο 12 και 13 Νοεμβρίου στο συνεδριακό χώρο του «GrandHotel Palace».
Το φετινό συνέδριό μας, βρίσκει τους εργαζόμενους και τη χώρα στην ίδια κατάσταση με τρία χρόνια πριν, οπότε και πραγματοποιήσαμε το 31ο Συνέδριο. Μας βρίσκει λίγους μήνες μετά την ψήφιση ενός τρίτου, επαχθέστερου μνημονίου που φέρνει σαρωτικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα- εργασιακά και κοινωνικά, και λίγες ημέρες μετά την ψήφιση των προαπαιτούμενων που θα απελευθερώσουν δυο δισεκατομμύρια ευρώ.
Οι φορομπηχτικές πολιτικές, οι πολιτικές λιτότητας και φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας συνεχίζονται. Σήμερα εάν κάνουμε μια σύγκριση με τρία χρόνια πριν θα δούμε ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. Οι λίστες των ανέργων συνεχώς μεγαλώνουν, οι επιχειρήσεις κλείνουν, τα παιδιά μας γίνονται οικονομικοί μετανάστες και ελπίδα, η οποία όπως λέει ο θυμόσοφος λαός αν και πεθαίνει τελευταία, δεν υπάρχει.
Δυστυχώς η εναλλαγή προσώπων και κομμάτων στα κυβερνητικά πόστα δεν έφερε, όπως μας υποσχέθηκαν κάποιοι, αλλαγή πολιτικής. Για να πάρει μια ανάσα η ελληνική οικονομία, η θηλιά γύρω από τον λαιμό του εργαζόμενου, του άνεργου, του συνταξιούχου συνεχώς σφίγγει.
Σήμερα την πρώτη ημέρα έναρξης των εργασιών μας πραγματοποιείται η Γενική Απεργιακή Κινητοποίηση που αποφάσισε η ΓΣΕΕ μετά την ψήφιση από το ελληνικό κοινοβούλιο του πολυνομοσχεδίου και των ισοδύναμων μέτρωνκαι μάλιστα με διαδικασίες εξπρές, μαύρα μεσάνυχτα και με το χαρακτήρα του κατεπείγοντος.
Η σημερινή μαζική συμμετοχή στην απεργιακή κινητοποίηση της ΓΣΕΕ στην οποία συμμετείχαν και τα σωματεία της δύναμης του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης στέλνει ένα μήνυμα από τον κόσμο της εργασίας, στον κόσμο της εργασίας και τους κυβερνόντες. Το μήνυμα είναι το εξής: Μαζί ενωμένοι δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας οδηγήσει σε εργασιακό Μεσαίωνα καταπατώντας κεκτημένα δεκαετιών και δικαιώματα κοινωνικά, ασφαλιστικά, εργασιακά. Δικαιώματα για τα οποία άλλοι συνάδελφοί μας, εργαζόμενοι στο παρελθόν πλήρωσαν με τη ζωή τους.
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Τα νέα μέτρα δεν θα περάσουν έτσι! Όσοι νομοθετούν σε βάρος του ελληνικού λαού θα μας βρουν μπροστά τους! Στους δρόμους, στα συλλαλητήρια, στις πορείες. Θα μας βρουν όλους μαζί, ενωμένους σαν γροθιά.
Ζήσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Περάσαμε ένα καλοκαίρι με τον ελληνικό λαό να είναι διχασμένος, την χώρα να ακροβατεί εντός και εκτός όχι μόνο της ζώνης του ευρώ αλλά και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις τράπεζες να κλείνουν και να επιβάλλονται κεφαλαιακοί έλεγχοι. Και μέσα σε αυτό το κλίμα το τρίτο μνημόνιο εμφανίστηκε από όσους διαπραγματεύτηκαν τους τελευταίους μήνες ως "μάννα εξ ουρανού". Ευθύνες βέβαια φέρουν και οι ευρωπαίοι ηγέτες οι οποίοι γύρισαν την πλάτη στη χώρα μας και με το πιστόλι στον κρόταφο ζήτησαν να δεχτούμε ακόμα ένα πρόγραμμα λιτότητας. Αλήθεια, που βρίσκονται όλοι εκείνοι που μιλούν για την Ευρώπη των λαών και της αλληλεγγύης;
Η τρόικα όχι μόνο δεν έφυγε αλλά επέστρεψε ως κουαρτέτο βυθίζοντας την ελληνική οικονομίαπερισσότερο στην ύφεση και ζητώντας το "αίμα" των Ελλήνων εργαζομένων.
Αίμα κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μεταφορικά γιατί όταν ένας εργαζόμενος χάνει τη δουλειά του είναι σαν να τον σκοτώνεις, και κυριολεκτικά καθώς δεν είναι λίγα τα θύματα που έχουμε θρηνήσει σε κινητοποιήσεις του Εργατικού Κινήματος και αυτοκτονίες.
Δηλώνουμε προς πάσα κατεύθυνση εντός Ελλάδας αλλά και εκτός συνόρων, εκεί όπου σε κλειστές αίθουσες οι Ευρωπαίοι Ηγέτες αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς τους τρόπους με τους οποίους θα ρημάξουν την κοινωνία, πως θα συνεχίσουμε τους αγώνες μας μέχρι να μπει ένα τέλος!
Ένα τέλος στις άκρως λανθασμένες και επικίνδυνες πολιτικές που ακολουθούνται τα τελευταία χρόνια!
Δηλώνουμε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ενωμένοι μέχρι να νικήσουμε τα μνημόνια, τη φτώχεια, την ανεργία, τη λιτότητα, τα χαράτσια, τον ΕΝΦΙΑ, τις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες.
Τα καινούρια μνημόνια θα γεννήσουν περισσότερη φτώχεια, υψηλότερη ανεργία, μεγαλύτερη απόγνωση και αύξηση του ποσοστού των νέων που θα εγκαταλείψουν την πατρίδα μας. Ήδη μετράμε 300.000 οικονομικούς μετανάστες! Βλέπουμε τα νέα και φρέσκα μυαλά του τόπου να φεύγουν χωρίς ναμπορούμε να κάνουμε κάτι! Και το βαρέλι δυστυχώς δεν έχει πάτο!
Η δημιουργική ασάφεια των περασμένων μηνών, η επιμονή στο δημοψήφισμα, τα capital controls που μόλις σε ένα μήνα τον Αύγουστο οδήγησαν στην απώλεια 14.100 θέσεων εργασίας και οι εφαρμοζόμενες πολιτικές αναγκάζουν μια ολόκληρη χώρα και έναν περήφανο λαό να ζήσει στα όρια της ανέχειας.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Σήμερα είναι αναγκαίο κάθε άλλο παρά ποτέ, και αφού κάνουμε ο καθένας και όλοι μαζί την αυτοκριτική μας, να συνεργαστούμε και να παλέψουμε μαζί ενωμένοι σαν γροθιά για να αποτρέψουμε τα χειρότερα και να ανατρέψουμε τα προηγούμενα.
Στο παρελθόν, μιλούσαμε για την κατάσταση στη Θεσσαλονίκη, τόσο την εργασιακή όσο και τη γενικότερη. Αυτό δηλαδή που θα κάνουμε και σήμερα. Κανείς όμως, από αυτούς που είμαστε εδώ, δε φανταζόταν ότι θα έρθουμε αντιμέτωποι με τις καταστάσεις που ζήσαμε αλλά και με την αβεβαιότητα που συνεχίζουμε να ζούμε.
Οι περισσότεροι βιώνουμε ένα δύσκολο παρόν, που είναι αποτέλεσμα των τελευταίων μνημονιακών χρόνων σκληρής λιτότητας. Ζούμε σε ένα αβέβαιο μέλλον!
Η Θεσσαλονίκη στο παρελθόν αποκαλούνταν «εργατούπολη» και «φτωχομάνα». Η πόλη στην οποία ο καθένας ερχόταν για να βρει δουλειά και στην οποία υπήρχαν ευκαιρίες, σήμερα είναι η «πρωτεύουσα της ανεργίας». Τα επίσημα στοιχεία της ελληνικής στατιστικής αρχής αναφέρουν πως το 2014 η ανεργία στο νομό έκλεισε στο 30,2%. Τα δικά μας όμως στοιχεία μιλούν για τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες πάνω.
Οι αριθμοί είναι παρόμοιοι με αυτούς της δεκαετίας του ’60. Οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια κλήθηκαν να πληρώσουν τα βάρη μιας κρίσης που άλλοι δημιούργησαν, με τους υπεύθυνους της να απολαμβάνουν προκλητική ασυλία.
Πριν ακόµα ξεσπάσει η οικονοµική κρίση το 2009, η πόλη βίωνε ήδη για περισσότερο από µια δεκαετία µια παρατεταµένη κρίση στον απόηχο της αποβιοµηχάνισής της. Οι προσδοκίες των πρωτοποριακών και υψηλών επενδύσεων, που από τις αρχές του ‘60 µέχρι τα µέσα του ‘70 έφεραν ευφορία, χάθηκαν κάπου ανάµεσα σε πολιτικά παιχνίδια, την εσωστρέφεια και την αδυναµία προσαρµογής σ’ έναν κόσµο που άλλαζε ραγδαία.
Όλα αυτά τα χρόνια η πόλη βλέπει το ένα λουκέτο να διαδέχεται το άλλο. Σαν ντόμινο «έπεσαν» τα μεγάλα εργοστάσια, ενώ η χιονοστιβάδα των «λουκέτων» σάρωσε στο πέρασμά της και τις μικρότερες επιχειρήσεις ακόμα και στο κέντρο της πόλης.
Απλήρωτη και εξαντλητική εργασία, αυθαίρετη και εκβιαστική αλλαγή των εργασιακών όρων, υπερωρίες, στρατιές ανέργων, ανύπαρκτοι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι ορισμένα από αυτά που βιώνει στην καθημερινότητά του ο εργαζόμενος.
Στις μέρες μας τη βιωσιμότητα, την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων καλούνται να την πληρώσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, καθώς χρησιμοποιείται ως άλλοθι και τίθεται εκβιαστικό δίλλημα από μέρους των εργοδοτών για την πλήρη απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την υποχώρηση των κανόνων Εργατικού Διακαίου και τις απολύσεις των εργαζομένων των επιχειρήσεών τους.
Στη σκληρή αυτή πραγματικότητα την τριετία που πέρασε, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Θεσσαλονίκης έδωσε σκληρές μάχες. Αντέδρασε με όλες του τις δυνάμεις.
Στο διάστημα αυτό, από τον Νοέμβριο του 2012 έως σήμερα, το Ε.Κ.Θ έβαλε τη δική του σφραγίδα με απεργιακούς, μεγαλειώδεις αγώνες και αγωνιστικές κινητοποιήσεις, με παρεμβάσεις και δράσεις. Υπερασπίστηκε τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων, προσπάθησε να δώσει λύσεις και στάθηκε δίπλα τους.
Ως διοίκηση, ήρθαμε αντιμέτωποι με καταστάσεις πρωτόγνωρες και με μια κοινωνία εξαθλιωμένη. Παλέψαμε και δώσαμε μικρές και μεγάλες μάχες σε εργασιακούς χώρους και σε πλατείες. Αυτό γνωρίζουμε να κάνουμε και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε: Να διεκδικούμε το καλύτερο και το δικαιότερο για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, για τα μέλη των σωματείων της δύναμης του Ε.Κ.Θ. που στάθηκε όρθιο απέναντι σε μέρες που ιστορικά θεωρούνται από τις κρισιμότερες στην πολιτική και οικονομική ζωή, ως τις κρισιμότερες στη σύγχρονη ιστορία μας.
Μέσα από την εισήγηση του 32ου Συνεδρίου θα δώσουμε αναλυτικά τον απολογισμό δράσης του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης,αλλά και τον προγραμματισμό δράσης για τα επόμενα τρία χρόνια.
Πριν περάσουμε όμως σε αυτά, θα πρέπει από αυτό εδώ το βήμα να υποσχεθούμε στους εργαζόμενους και τους ανέργους του νομού κάτι. Όσο πιο πολύ θα πιέζουν κάποιοι εντός και εκτός συνόρων για απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και όσο πιο πολύ θα ρημάζουν την ελληνική κοινωνία, εμείς θα γινόμαστε πιο δυνατοί.
Δηλώνουμε σε κάθε τόνο πως είμαστε εδώ και συνεχίζουμε να αξιώνουμε και να διεκδικούμε,θέτοντας πάνω από όλα προτεραιότητα τον εργαζόμενο και το ρόλο του στη Θεσσαλονίκη, δίνοντας συνέχεια στο όνομα μας και την ιστορία μας, στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Καλή επιτυχία στις εργασίας μας.