ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ 32ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΕΚΘ

Η εισήγηση αυτή έχει ως στόχο να αποτυπώσει τον προγραμματισμό δράσης της νέας τριετίας που έχουμε μπροστά μας και να δώσει προς ψήφιση ένα πλαίσιο δράσης που θα αποτελέσει κύριο άξονα συσπείρωσης και συμμετοχής κάθε εργαζόμενου.

Όπως είπαμε όλες αυτές τις ημέρες, από εδώ, από το χώρου του συνεδρίου μας, η Ελλάδα βρίσκεται στην χειρότερη φάση της μεταπολιτευτικά. Όπως έχουμε ήδη πει, η φτώχεια, η εξαθλίωση, η ανεργία, η φτωχοποίηση, η λιτότητα, οι απολύσεις και οι φοροεπιδρομές κυριαρχούν στη ζωή μας και τη μεταλλάσσουν, την ώρα που οι νέοι, οι επιστήμονες, οι πτυχιούχοι συνεχίζουν να εγκαταλείπουν τη χώρα μας, οι άνεργοι μάταια αναζητούν εργασία και οι  απλήρωτοι εργαζόμενοι δίνουν μάχη με την εργοδοσία που «κρυμμένη» πίσω από την ανοχή του κράτους, απολαμβάνει την ασυλία της.

Ο ιδιωτικός τομέας όλα αυτά τα χρόνια έχει σηκώσει το βάρος της οικονομικής κρίσης και αυτό καλείται να κάνει και τώρα, με το τρίτο μνημόνιο. 

Λέμε συνεχώς πως οι ασκούμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές οδηγούν στα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά.

 

Φωνάζουμε και θα συνεχίζουμε να φωνάζουμε "ΟΧΙ":

Στην ανεργία, τις απολύσεις, την απλήρωτη εργασία, τη λιτότητα, την ύφεση, την ακρίβεια, τις φοροεπιδρομές,τις πενιχρές συντάξεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, τον κοινωνικό αποκλεισμό, το ρατσισμό.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, 

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ. 

Στα χρόνια που πέρασαν, οι αγώνες μας έγιναν ακόμα πιο δύσκολοι και οι διεκδικήσεις μας ακόμα πιο ουσιαστικές. Ξαναζητάμε τα αυτονόητα δικαιώματα μιας ευνοούμενης κοινωνίας, το δικαίωμα δηλαδή στην εργασία και την αμοιβή.

 

Στη Θεσσαλονίκη, η κατάσταση είναι δραματική. Η ανεργία αυξάνεται συνεχώς αυτά τα χρόνια. Η πόλη μας, όπως συμβαίνει και στην υπόλοιπη χώρα βιώνει πολιτικές τριών μνημονίων που την οδηγούν σε ιστορική ύφεση.

Τα ποσοστά της ανεργίας είναι παρόμοια με αυτά τις δεκαετίας του ’60. Τα πακέτα στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου αποδείχθηκαν ανίκανα να δημιουργήσουν συνθήκες σταθεροποίησης με την εξάρτηση των κυβερνητικών αποφάσεων από την Τρόικα και αργότερα από το κουαρτέτο.

Η αποβιομηχάνιση και η καταστροφή του εργατικού παραγωγικού ιστού συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς. Η εργασιακή ερήμωση της πόλης, που ουσιαστικά άρχισε το 1990 με το σχεδιασμό ανάπτυξης του κοινοτικού χώρου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οδήγησε στον οριστικό αφανισμό ολόκληρων εργασιακών κλάδων.

Πριν ακόμα ξεσπάσει η οικονομική κρίση το 2009, η πόλη βίωνε ήδη για περισσότερο από μια δεκαετία μια παρατεταμένη κρίση στον απόηχο της αποβιομηχάνισης της. Οι προσδοκίες των πρωτοποριακών και υψηλών επενδύσεων, που στις αρχές του ’60 μέχρι τα μέσα του ’70 έφεραν ευφορία, χάθηκαν κάπου ανάμεσα σε πολιτικά παιχνίδια, την εσωστρέφεια και την αδυναμία προσαρμογής σ΄ ένα κόσμο που άλλαζε ραγδαία. 

Όλα αυτά τα χρόνια, η πόλη βλέπει το ένα λουκέτο να διαδέχεται το ένα το άλλο. Σαν ντόμινο τα μεγάλα εργοστάσια κλείνουν, ενώ η «χιονοστιβάδα» των λουκέτων σαρώνει στο πέρασμα της και τις μικρότερες επιχειρήσεις ακόμα και στο κέντρο της πόλης.

Μεγάλες βιομηχανικές μονάδες που αποτελούσαν την ατμομηχανή της οικονομίας, όχι μόνο στη Βόρεια Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη τη χώρα έκλεισαν και όσες ελάχιστες έμειναν είτε απειλούνται με λουκέτο, είτε προχωρούν σε δραματικές περικοπές στο προσωπικό.

Για εμάς, το μεγαλύτερο πρόβλημα της Θεσσαλονίκης είναι η ανεργία και η αποβιομηχάνιση της, που τα αποτελέσματα τους αποδιοργανώνουν τον κοινωνικό ιστό.

 

 

ΜΙΣΘΟΙ – ΗΜΕΡΟΜΙΣΘΙΑ – ΦΟΡΟΙ  ΑΚΡΙΒΕΙΑ

 

Το τρίτο μνημόνιο και τα μέτρα που περιέχονται σ’ αυτό, φέρνουν δραματικές μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις. Οι πολίτες καλούνται να επωμιστούν για ακόμη μια φορά τα βάρη των αποτυχημένων πολιτικών των κυβερνήσεων και των δανειστών.

Στις ημέρες μας τη βιωσιμότητα, την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων καλούνται να την πληρώσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, καθώς χρησιμοποιείται ως άλλοθι και τίθεται εκβιαστικό δίλημμα από μέρους των εργοδοτών για την πλήρη απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την υποχώρηση των κανόνων Εργατικού Δικαίου και τις απολύσεις των εργαζομένων των επιχειρήσεων τους. 

Οι κλειστές τράπεζες και η επιβολή των κεφαλαιακών ελέγχων επιδείνωσαν την κατάσταση αυτή, με τους εργοδότεςστο όνομα των «capital controls» να αφήνουν απλήρωτους τους εργαζόμενους και να τους οδηγούν σε αναγκαστικές άδειες. 

Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, (Οκτώβριος 2015), σε συνθήκες φτώχειας ζει το 22,1% του πληθυσμού στην Ελλάδα, σε συνθήκες ένδειας το 21,5%, ενώ το 17,2% του πληθυσμού ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας, σε οικογένεια που λίγο πολύ κανένα μέλος της δεν έχει «κανονική δουλειά».

Στην πρόσφατη σύσκεψη των Προεδρείων των Εργατικών Κέντρων της Βόρειας Ελλάδας αποτυπώθηκε η τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Βόρεια Ελλάδα, με την ανεργία να ξεπερνάει σε πολλές περιοχές ακόμη και το 50%, με τους απλήρωτους εργαζόμενους, την ανασφάλιστη εργασία και τα λουκέτα να αποτελούν τα σημαντικότερα προβλήματα των νομών.

Ενδεικτικά όπως ανέφεραν οι Πρόεδροι των Εργατικών Κέντρων της Βόρειας Ελλάδας στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στις αρχές Σεπτεμβρίου η ανεργία αγγίζει:

 

✓ Στη Θεσσαλονίκη το 30,2%, 
✓ στα Γιαννιτσά το 50%, 
✓ στη Φλώρινα το 35%, 
✓ στη Δράμα το 50%, 
✓ στην Κοζάνη το 35%, 
✓ στη Χαλκιδική το 20%, 
✓ στην Ημαθία το 35%, 
✓ στην Πιερία το 50%, 
✓ στην Έδεσσα το 40%, 
✓ στην Καστοριά το 50% 
✓ και στις Σέρρες το 43%.
✓  

 

Το συνδικαλιστικό κίνημα εξακολουθεί να παραμένει μια από τις μεγαλύτερες ελπίδες του λαού και ένα τεράστιο στήριγμα για τους εργαζομένους, τους ανέργους και τους συνταξιούχους στις δύσκολες ημέρες που βιώσαμε και τις αβέβαιες που έχουμε μπροστά μας.

Για την αντιμετώπιση της κατάστασης και τη δημιουργία νέας προοπτικής χρειάζεται ολοκληρωμένος σχεδιασμός της ανάπτυξης σε επίπεδο Θεσσαλονίκης αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Αυτός ο σχεδιασμός απαιτεί τη χάραξη κλαδικών πολιτικών για την ανάκαμψη του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα, ώστε να δημιουργηθούν νέες και σταθερές θέσεις εργασίας που θα συνδυάζονται με την εκπαίδευση αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της κάθε περιοχής. Η δημιουργία κινήτρων για επενδύσεις στη Μακεδονία, η υιοθέτηση ενός σταθερού φορολογικού συστήματος και ο επαναπατρισμός ελληνικών επιχειρήσεων από τις γειτονικές χώρες θα δώσουν εργασία σε χιλιάδες πολίτες.

Πρέπει να παράγουμε τα προϊόντα που καταναλώνουμε. Να βάλουμε ένα τέλος στην υπέρ-εισαγωγή προϊόντων για την κάλυψη των προϊόντων μας. Να αναστήσουμε τον πρωτογενή και τον δευτερογενή τομέα στη Βόρεια Ελλάδα και κυρίως στην πόλη μας που έχουν αφανιστεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το πολυπόθητο αναπτυξιακό πρότυπο της χώρας πρέπει επιτέλους να αλλάξει μέσα από την επανάκαμψη τους.

Σήμερα, όσο ποτέ είναι απαραίτητη η διαμόρφωση επιχειρηματικού περιβάλλοντος ευνοϊκού για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με στόχο την αναζωογόνηση της τοπικής οικονομίας. Οι όποιες ενισχύσεις, δίνονται και τα χρήματα θα πρέπει να καταλήγουν στην πραγματική οικονομία και όχι στην αύξηση των κερδών των τραπεζών.

Πρέπει δηλαδή, να επιστρέψει η χώρα σε μια «κανονικότητα» και αμέσως να κάνουμε το επόμενο βήμα. Η ίδια η πολιτεία και οι εποπτικοί μηχανισμοί πρέπει να βάλουν «φρένο» στην αφερεγγυότητα των εργοδοτών απέναντι στους εργαζόμενους και να επιβάλει νομικές κυρώσεις για τους «κακούς» εργοδότες που αρνούνται να πληρώσουν τους υπαλλήλους τους.

Να ενισχυθεί το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας που στη Βόρεια Ελλάδα όπως άλλωστε και στην υπόλοιπη χώρα αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα λειτουργίας.

Παράλληλα, η λήψη μέτρων για την προστασία των ανέργων και η δημιουργία θέσεων εργασίας για τους μακροχρόνια ανέργους από νέες πηγές απασχόλησης που σχετίζονται με κοινωνικές ανάγκες (προγράμματα) δεν αποτελούν τις διαφαινόμενες λύσεις στο πρόβλημα που μαστίζει τα τελευταία χρόνια τη χώρα μας, απαιτεί τη συστηματική παρακολούθηση των εφαρμοζόμενων πολιτικών καταπολέμησης της ανεργίας. 

Η ιστορία μας, οι αγώνες μας και ο ρόλος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης συνεχίζουν δυναμικά, δικαιώνοντας το ρόλο του και δημιουργώντας μια ασπίδα προστασίαςτων εργαζομένων της πόλης μας.

Το Ε.Κ.Θ. πιστό στις θέσεις του και στις διεκδικήσεις του συνεχίζει τους αγώνες και τις δράσεις του και τη νέα τριετία, ανοίγοντας νέο κεφάλαιο στην ιστορία του. 

Ζητάμε και απαιτούμε:

✓ Εργασία για όλους
✓ Ίσες εργασιακές ευκαιρίες
✓ Την υιοθέτηση ρεαλιστικών και άμεσων μέτρων ανάπτυξης
✓ Την ενίσχυση της αγοράς
✓ Την διασφάλιση της αμοιβής των εργαζομένων
✓ Την καταπολέμηση της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας
✓ Την ενίσχυση των ανέργων
✓ Την ενίσχυση της υγείας, της παιδείας και του κράτους πρόνοιας
✓ Τη λήψη μέτρων δικαιοσύνης
✓ Το τέλος της κρίσης και της εξαθλίωσης των Ελλήνων πολιτών

Η έκβαση των στόχων αυτών εξαρτάται –όπως πάγια λέμε και όπως πιστεύουμε- από τους δικούς μας χειρισμούς και τις δικές μας μάχες που οφείλουμε να δώσουμε ενωμένοι. 

Η ιστορία γράφεται καθημερινά, στα μικρά και μεγάλα γεγονότα που σημαδεύουν τη διαδρομή του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, που πιστά και υπερήφανα όλοι μας σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό υπηρετούμε στο όνομα του εργαζόμενου της πόλης της Θεσσαλονίκης. Αυτό ξέρουμε να κάνουμε και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε. Το οφείλουμε σε εκείνους που έγραψαν ιστορία με τους αγώνες τους και σε αυτούς που πλήττονται με βάναυσο τρόπο στις ιστορικές ημέρες της κρίσης της χώρας μας. Το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Θεσσαλονίκης συνεχίζει… όλοι μαζί συνεχίζουμε.

Γιατί έχουμε παρελθόν, παρόν και μέλλον. Ερχόμαστε από μακριά και πηγαίνουμε μακριά! 

 

Σας ευχαριστώ.

3