Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

 

Βρισκόμαστε και φέτος, όπως κάνουμε κάθε χρόνο εδώ, στο ΕΚΘ, για να αποτίσουμε την οφειλόμενη τιμή στους νεκρούς μας, σε όλους εκείνους τους εργαζόμενους που με τους αγώνες τους και πολλές φορές με την ίδια τους τη ζωή πέτυχαν την θέσπιση θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων, τα οποία σήμερα αμφισβητούνται.

Βρισκόμαστε σήμερα ξανά στους δρόμους για να φωνάξουμε πως η «Εργατική Πρωτομαγιά δεν είναι αργία. Είναι ΑΠΕΡΓΙΑ»!

Είναι απεργία τιμής και μνήμης σε όσους έχασαν τη ζωή τους για να κατακτήσουν τα δικαιώματά του κόσμου της εργασίας. Είναι απεργία για το παρόν και το μέλλον. Απεργία που σηματοδοτεί πως οι αγώνες για τους εργαζόμενους, για τους νέους και τις νέες, για τους συνταξιούχους, για τους άνεργους, για κάθε κύτταρο της κοινωνίας μας είναι διαρκείς και τα αιτήματά μας πάντα επίκαιρα.

Συνάδελφοι,

Λίγες ημέρες πριν η διοίκηση του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης σε ανακοίνωσή της καταδίκαζε τα περιστατικά βίας σε βάρος εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες, περιστατικά σωματικής και λεκτικής βίας από επιβάτες που τείνουν να γίνουν καθημερινά, διεκδικώντας από την Πολιτεία μέριμνα ώστε να διασφαλίζεται η Υγεία και η Ασφάλεια στους χώρους Εργασίας. Η προστασία και η πρόληψη των εργαζομένων είναι υποχρέωση της Πολιτείας και της εργοδοσίας και δικαίωμα των εργαζομένων. Το τελευταίο μάλιστα περιστατικό συνέβη ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία. Τα εργατικά ατυχήματα και δυστυχήματα παίρνουν την μορφή χιονοστιβάδας. Τείνουν να γίνουν μάστιγα. Από τις αρχές του έτους έχουν καταγραφεί 64 νεκροί σε εργατικά δυστυχήματα ενώ οι περιπτώσεις τραυματισμών εργαζομένων στους τέσσερις μόλις πρώτους μήνες του έτους είναι δεκάδες. Εδώ και χρόνια ζητάμε από την Πολιτεία να θεσπίσει ένα αυστηρό πλαίσιο κανόνων για την εφαρμογή μέτρων προστασίας των εργαζομένων που θα διασφαλίζουν την υγεία των τελευταίων. Εδώ και χρόνια ζητάμε πολλούς και ουσιαστικούς ελέγχους, ουσιαστική αναβάθμιση της Επιθεώρησης Εργασίας και αυστηρές ποινές σε όσους εργοδότες παρανομούν θέτοντας σε κίνδυνο την ζωή των εργαζομένων. Εδώ και χρόνια εμείς ζητάμε και απαιτούμε κι εκείνοι που αποφασίζουν κλείνουν τα αυτιά τους με αποτέλεσμα η λίστα των εργατικών ατυχημάτων καθημερινά να μακραίνει.

Συνάδελφοι,

Έχουμε δικαίωμα στη ζωή. Στη ζωή με αξιοπρέπεια! Η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει για μια ακόμα χρονιά τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους της χώρας αντιμέτωπους με μια άνευ προηγουμένου κρίση διαβίωσης. Η ακρίβεια, η κοινωνική φτώχεια, ο περιορισμός εργασιακών δικαιωμάτων, η επισφάλεια και η ανασφάλεια είναι οι κυρίαρχες συνέπειες των εφαρμοζόμενων πολιτικών.

Πριν λίγες ημέρες βγήκαμε ξανά στους δρόμους όλης της χώρας διεκδικώντας αύξηση μισθών που να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, επαναφορά της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων στους κοινωνικούς εταίρους.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι είναι η πολλοστή αύξηση που γίνεται στον κατώτατο μισθό από το 2019, ξεχνώντας βέβαια να αναφερθεί στο αντίκρισμα αυτών των αυξήσεων, αφού πριν καλά καλά φτάσουν στα χέρια μας αυτά τα λεφτά, κάποιοι έχουν φροντίσει να μας τα πάρουν.

Με το ένα χέρι δίνουν αύξηση με τα δυο χέρια τα παίρνουν μέσω των ανατιμήσεων, των υψηλών ενοικίων, του κόστους ενέργειας. Ξεχνούν στην κυβέρνηση να πουν ότι οι πενιχρές αυτές αυξήσεις που ανακοινώνονται για τον κατώτατο μισθό δεν επαρκούν για να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες μας, αφού η αγοραστική ικανότητα όλων των πολιτών έχει περιοριστεί σημαντικά. Ξεχνούν να αναφέρουν ότι ο μισθός δεν φτάνει μέχρι το τέλος του μήνα. Μέχρι τις 20 κάθε μήνα φτάνει με το ζόρι.

Η κατάσταση είναι οριακή.

Ένας στους δυο έχει μειώσει τις αγορές σε είδη τροφίμων και είδη παντοπωλείου. Οι περισσότεροι πλέον δεν διασκεδάζουν, δεν πηγαίνουν διακοπές, δεν στέλνουν τα παιδιά σε φροντιστήρια και εξωσχολικές δραστηριότητες. Η πλειονότητα των πολιτών δεν μπορεί να πληρώσει ενοίκιο, κόβει από παντού, αφήνει απλήρωτες άλλες υποχρεώσεις που σωρεύονται. Και έτσι δημιουργούνται χρέη. Χρέη που μας οδηγούν στην απελπισία και θα μας πνίξουν!

Κι αυτοί που μας κυβερνούν επιμένουν σε λάθος πολιτικές. Σε πολιτικές που μετά από τόσα χρόνια, παρά τις φωνές μας και τις επισημάνσεις μας, όπως φαίνεται από το αποτέλεσμα απέτυχαν. Επιμένουν στις πολιτικές των επιδομάτων γιατί αρνούνται να λύσουν τα προβλήματα στην ρίζα τους. Δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν την ακρίβεια. Δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν τα υψηλά ενοίκια. Δεν θέλουν να πατάξουν την αισχροκέρδεια, το υψηλό κόστος της ενέργειας.

Και επειδή δεν θέλουν, για τους δικούς τους λόγους προφανώς, ανακοινώνουν επιδόματα. Επιδόματα που υποβαθμίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, δημιουργούν σχέση εξάρτησης με το κράτος και στο τέλος επιστρέφουν πάλι σε αυτούς που κυβερνούν μέσω των φόρων ή καταλήγουν στις τσέπες των λίγων μέσω της ακρίβειας.

Μετά τα passes και τα καλάθια των γιορτών ήρθαν οι ανακοινώσεις για την επιστροφή ενός ενοικίου και το επίδομα των 250 ευρώ στους χαμηλοσυνταξιούχους. Και κάποιοι καμαρώνουν γι’ αυτά τα μέτρα. Καμαρώνουν αντί να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την αύξηση του στεγαστικού κόστους ή να δώσουν αυξήσεις μισθών και συντάξεων.

Όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να ωραιοποιήσουν χρωματίζοντας την κατάσταση, η πραγματικότητα είναι γκρίζα. Και είναι γκρίζα εξαιτίας των πολιτικών τους. Πολιτικές που αντί να αλλάξουν, συνεχίζονται!

Σήμερα, οι εργαζόμενοι της πόλης, ενώπιον του κτιρίου ΕΚΘ που συμβολίζει τους διαχρονικούς αγώνες του εργατικού κινήματος στέλνουμε το μήνυμα σε εκείνους που αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς πως δεν το βάζουμε κάτω. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τα δίκαια αιτήματά μας. Θα συνεχίσουμε γιατί απαιτούμε καλές συνθήκες εργασίας και διαβίωσης, ζωή με αξιοπρέπεια, ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας.

Διεκδικούμε και απαιτούμε: «εργασιακή αξιοπρέπεια, δίκαιες αμοιβές και ποιότητα ζωής».

Συνάδελφοι,

Οι αγώνες μας για Ειρήνη, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Αξιοπρέπεια, Ισότητα, Σεβασμό στα Εργατικά Δικαιώματα είναι διαχρονικοί και πάντα επίκαιροι!

Οι εργάτες του Σικάγο, 139 χρόνια πριν μας έδειξαν το δρόμο. Και εμείς έχουμε υποχρέωση και σε αυτούς και στις νεότερες γενιές να συνεχίσουμε να πορευόμαστε στο δρόμο αυτό, όσο ανηφορικός κι αν είναι, όσες δυσκολίες κι εμπόδια κι αν συναντήσουμε στο διάβα του. Το όραμα των εργατών του Σικάγο για μια καλύτερη, για μια πιο αξιοπρεπή ζωή, εξακολουθεί να μας οδηγεί!

Παλεύουμε για ένα Παρόν και ένα Μέλλον χωρίς ακρίβεια, κοινωνική φτώχεια, εργασιακή επισφάλεια και ανισότητες.

Απαιτούμε να μας ακούσουν! Απαιτούμε να μας ακούσουν γιατί είμαστε πολλοί. Δεν ζητάμε να μας χαριστεί κάτι. Ζητάμε αναγνώριση!

Απαιτούμε:

Κατώτατο μισθό και ημερομίσθιο από την Εθνική Γενική ΣΣΕ με ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και επαναφορά του κοινωνικού διαλόγου.

Λύση στο πρόβλημα της στεγαστικής κρίσης. Σχέδιο για την Κοινωνική Κατοικία

Ελεύθερη συνδικαλιστική δράση χωρίς κρατικό και εργοδοτικό παρεμβατισμό.

Σεβασμό της αξίας και της προσωπικότητάς μας.

Σεβασμό στην υγεία και στην ασφάλειά μας.

Σεβασμό στο εργατικό εισόδημα. Αύξηση του και λήψη μέτρων για την πάταξη της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας.

Η εξέγερση στο Σικάγο  αποτελεί ορόσημο των αγώνων που το Εργατικό Κίνημα έδωσε και θα δώσει συλλογικά.

Σήμερα, 139 χρόνια μετά παραμένουμε στην πρώτη γραμμή.

 

ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!

 

ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ!