Δεκατρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την δολοφονία των τριών υπαλλήλων της Marfin και ενός αγέννητου παιδιού. Οι εικόνες με το υποκατάστημα της τράπεζας να γίνεται παρανάλωμα του πυρός από τις βόμβες μολότοφ που πέταξαν κουκουλοφόροι κατά τη διάρκεια μεγαλειώδους πορείας στο κέντρο της Αθήνας μας συγκλόνισαν όλους.

Δεκατρία χρόνια μετά οι νεκροί συνάδελφοί μας και οι οικογένειές τους ζητούν δικαίωση.

Οι Αγγελική Παπαθανασοπούλου (32 ετών-έγκυος 4 μηνών), ο Επαμεινώνδας Τσάκαλης (36 ετών) και η Παρασκευή Ζούλια (35 ετών), ξεκίνησαν εκείνο το πρωί, όπως έκαναν κάθε μέρα για τη δουλειά και δεν επέστρεψαν ποτέ στο σπίτι τους. Πέθαναν από ασφυξία λόγω των τοξικών αναθυμιάσεων, κλειδωμένοι στο κτίριο από την εταιρία που δεν επέτρεψε την αποχώρηση τους.

Δεκατρία χρόνια μετά οι δράστες κυκλοφορούν ελεύθεροι και παραμένουν ατιμώρητοι. Η τραγωδία της Marfin δεν έχει ξεχαστεί και δεν θα ξεχαστεί. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα μας γεμίζει θλίψη, οργή, πόνο, αγανάκτηση για τους συναδέλφους εργαζόμενους και το αγέννητο παιδί που έχασαν τη ζωή τους με αυτό τον τρόπο.

Εκ των υστέρων διαπιστώθηκε σωρεία παραβάσεων των εργοδοτών ως προς την ασφάλεια του χώρου εργασίας στο συγκεκριμένο κτίριο.

Ο ελληνικός λαός και το εργατικό κίνημα, οι οικογένειες των θυμάτων και οι νεκροί της Marfin ζητούν δικαίωση.

Δεν ξεχνάμε την Αγγελική και το αγέννητο παιδί της, τον Επαμεινώνδα και την Παρασκευή.

Δεν ξεχνάμε την 5η Μαΐου 2010.

 

Η Διοίκηση του Ε.Κ.Θ.