Τους τελευταίους μήνες γινόμαστε μάρτυρες του δράματος που ζουν οι πρόσφυγες που καταφθάνουν στη χώρα μας, ως ενδιάμεσο σταθμό στο δρόμο τους για μια καλύτερη ζωή, μακριά από τη φρίκη του πολέμου.
Δυο παιδιά πνίγονται κατά μέσο όρο καθημερινά στο Αιγαίο, την ώρα που οι δουλέμποροι συνεχίζουν να θησαυρίζουν με την ανοχή της Τουρκικής κυβέρνησης και πολλές Ευρωπαϊκές χώρες επιλέγουν να υψώσουν τείχη, ανάμεσα τους και οι γείτονες μας, οι Σκοπιανοί, για να αποτρέψουν το πέρασμα των προσφύγων στη χώρα τους. Επιλέγουν δηλαδή να βάλουν ακόμα ένα εμπόδιο στο όνειρο για μια καλύτερη ζωή που διεκδικούν οι άνθρωποι αυτοί, που εγκατέλειψαν αναγκαστικά την πατρίδα τους για να σώσουν τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους.
Οι λανθασμένες πολιτικές της Ευρώπης στο μεταναστατευτικό συνεχίζονται. Το ίδιο και η αδιαλλαξία των ηγετών που έχουν στήσει ένα ολόκληρο σκηνικό υποκρισίας και αδικίας στις πλάτες αυτών των ανθρώπων, που αναγκάζονται να διασχίσουν θάλασσες και να περπατήσουν ολόκληρους μήνες κάτω από αντίξοες συνθήκες για να φτάσουν στον προορισμό τους, μια ασφαλή χώρα της Ευρώπης.
Την ίδια ώρα και ενώ οι Έλληνες έχουμε στο "αίμα" μας, στην ίδια μας την ιστορία την προσφυγιά, μόνο ερωτήματα προκαλούν οι αντιδράσεις μερίδας πολιτών που αρνούνται τη δημιουργία προσωρινών κέντρων μετεγκατάστασης προσφύγων στη Θεσσαλονίκη και αντιδρούν με ακραίο τρόπο.
Η Θεσσαλονίκη, η "προσφυγομάνα" δεν μπορεί να γυρίζει την πλάτη της σ’ αυτούς τους ανθρώπους, στην ίδια της την ιστορία, που είναι συνδεδεμένη με τους απογόνους μας που εγκατέλειψαν τις πατρίδες τους, αναζητώντας θαλπωρή μακριά από τη φρίκη του πολέμου και των βίαιων διωγμών.
Η Διοίκηση του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης και οι εργαζόμενοι της δύναμης του, δηλώνουν "παρόν" σ’ αυτό το τεράστιο ζήτημα της προσφυγιάς και θα σταθούν στο πλευρό αυτών των ανθρώπων προσφέροντας τους πάνω από όλα την ανθρωπιά και τη φιλοξενία που δικαιούνται.
Η Διοίκηση του Ε.Κ.Θ.