Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Η σημερινή μας παρουσία στο μνημείο αυτό, που συμβολίζει τους αγώνες και τις κινητοποιήσεις του Εργατικού Κινήματος της πόλης, 89 χρόνια μετά τον Μάη του 1936, τον «αιματοβαμμένο» Μάη του ’36, στέλνει ένα μήνυμα. Ότι οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι της Θεσσαλονίκης θα συνεχίσουν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα διεκδικώντας καλύτερα εργασιακά δικαιώματα, καλύτερους μισθούς, καλύτερες συνθήκες εργασίας και ζωή με αξιοπρέπεια.
Είμαστε σήμερα εδώ, για να τιμήσουμε τους νεκρούς εκείνης της εξέγερσης στην πόλη μας και να δοξάσουμε τους αγώνες εκείνους και όλους όσους ακολούθησαν.
Στεκόμαστε σήμερα εδώ, όχι μόνο για να θυμηθούμε, αλλά για να υποσχεθούμε. Πως δεν θα ξεχάσουμε και δεν θα σιωπήσουμε! Πως θα τους τιμάμε κάθε μέρα παλεύοντας για δικαιοσύνη και ισότητα. Πως ο αγώνας του τότε, θα έχει συνέχεια.
Η ιστορία του εργατικού κινήματος είναι γραμμένη με αίμα.
Με το αίμα εκείνων που πλήρωσαν με την ίδια τους τη ζωή τους αγώνες για να μπει τέλος στην εργοδοτική αυθαιρεσία και οι εργαζόμενοι της χώρας να αποκτήσουν βασικά εργασιακά δικαιώματα. Δικαιώματα που σήμερα αμφισβητούνται και καταπατούνται με την Πολιτεία να παρακολουθεί παθητικά.
Απαντάμε λοιπόν σε αυτούς που κάνουν πως δεν βλέπουν, σε εκείνους που θεωρούν ότι οι εργαζόμενοι βιώνουν έναν εργασιακό παράδεισο πως έχουμε Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον και πως ο κόσμος της εργασίας θα συνεχίσει και δεν το βάζει κάτω. Θα συνεχίσει να διεκδικεί ένα καλύτερο Αύριο.
Πριν από 89 χρόνια, κάποιοι συνάδελφοί μας βγήκαν στους δρόμους, λοιδορήθηκαν, χτυπήθηκαν, βασανίστηκαν, δολοφονήθηκαν.
Τα γεγονότα του τριημέρου 9,10 και 11 Μαΐου 1936, γεγονότα που τότε συγκλόνισαν, σήμερα μας γεμίζουν δύναμη, τόλμη και επιμονή να αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε δημοκρατία, ισότητα, αξιοπρέπεια, ειρήνη, βασικό και δίκαιο μισθό, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, κατώτατο μισθό που να καλύπτει τις ανάγκες μας, κοινωνική δικαιοσύνη, ασφάλεια στους χώρους δουλειάς.
Ο Μάης του ’36 με αφορμή την απεργία των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη και τη στήριξη όλων των επαγγελματικών κλάδων της πόλης, εξελίχθηκε σε λαϊκή εξέγερση. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες πλημμύρισαν τους δρόμους της πόλης φωνάζοντας συνθήματα και διεκδικώντας βασικά εργασιακά δικαιώματα, βελτίωση των άθλιων συνθηκών εργασίας, καλύτερες οικονομικές απολαβές, καμία ανοχή στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Και τότε συνάδελφοι, είχε προηγηθεί μια οικονομική κρίση. Και τότε οι μισθοί ήταν της πείνας.
Τα αιτήματα του τότε, εξακολουθούν και παραμένουν αιτήματα του σήμερα!
Πριν από λίγες ημέρες, βγήκαμε στους δρόμους τιμώντας την Εργατική Πρωτομαγιά! Αποτίσαμε φόρο τιμής στους αγωνιστές του Σικάγο των οποίων το όραμα για εργασιακή αξιοπρέπεια, δίκαιες αμοιβές και ποιότητα ζωής, δεν είναι μόνο διαχρονικό αλλά οδηγεί και τους δικούς μας αγώνες.
Έχουμε δικαίωμα στη ζωή. Στη ζωή με αξιοπρέπεια! Σήμερα, οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι της χώρας, οι άνεργοι, οι νέοι, οι συνταξιούχοι είμαστε αντιμέτωποι με μια άνευ προηγουμένου κρίση διαβίωσης. Η ακρίβεια, η κοινωνική φτώχεια, ο περιορισμός εργασιακών δικαιωμάτων, η επισφάλεια και η ανασφάλεια είναι οι κυρίαρχες συνέπειες των εφαρμοζόμενων πολιτικών.
Όσο κι αν στην κυβέρνηση υπερηφανεύονται πως έχουν προχωρήσει σε διαδοχικές αυξήσεις του κατώτατου μισθού, η πραγματικότητα την οποία βιώνουμε στο πετσί μας, είναι ότι αυτές δεν αρκούν. Γιατί πριν καλά καλά φτάσουν αυτές οι πενιχρές αυξήσεις στα χέρια μας, εξανεμίζονται εξαιτίας της ακρίβειας, της υψηλής ενέργειας, του υψηλού κόστους στέγασης, των ανατιμήσεων των προϊόντων.
Η καθημερινότητά μας είναι δύσκολη και ο μήνας δεν βγαίνει. Ο μισθός μας δεν αρκεί για σούπερ μάρκετ, ενοίκιο και υποχρεώσεις. ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ επαναφορά της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων στους κοινωνικούς εταίρους.
Διεκδικούμε το δικαίωμα να διαπραγματευόμαστε εμείς με τους εργοδότες μας, κάτι που κάναμε στο παρελθόν με καλύτερα αποτελέσματα από αυτά της κυβέρνησης. Διεκδικούμε δημόσια Παιδεία και Υγεία και ενίσχυση αυτών, ώστε οι πολίτες να χαίρουν καλύτερων υπηρεσιών και όχι επιδόματα και… καλάθια, που και δεν αρκούν και δημιουργούν σχέσεις εξάρτησης με το κράτος. Επιδόματα και καλάθια που υποβαθμίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια!
Συνάδελφοι,
Η Ελλάδα είναι ουραγός στους μισθούς και πρωταθλήτρια στις τιμές και στην κερδοφορία στην Ευρώπη. Για την αντιμετώπιση της κρίσης διαβίωσης που βιώνει η
πλειονότητα των εργαζόμενων νοικοκυριών προτείνουμε να επαναπροσδιοριστεί αμέσως το μείγμα των μέτρων δημοσιονομικής, εισοδηματικής και κοινωνικής πολιτικής που θα μπορούσαν να ανακόψουν το κύμα της ακρίβειας και να προστατέψουν την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών. Είμαστε στην κορυφή της λίστας με τις πιο ακριβές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έχουμε όμως και το δικαίωμα της Υγείας και της Ασφάλειας στους χώρους εργασίας μας. Τα εργατικά ατυχήματα και δυστυχήματα παίρνουν την μορφή χιονοστιβάδας. Τείνουν να γίνουν μάστιγα της εποχής. Η προστασία και η πρόληψη των εργαζομένων είναι υποχρέωση της Πολιτείας και της εργοδοσίας και δικαίωμα των εργαζομένων. Διεκδικούμε και απαιτούμε να θεσπιστεί ένα αυστηρό πλαίσιο κανόνων για την εφαρμογή μέτρων προστασίας των εργαζομένων που θα διασφαλίζουν την υγεία των τελευταίων.
Συνάδελφοι,
Βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα, όπως κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια.
Από εδώ, από το μνημείο των νεκρών μας στη Θεσσαλονίκη που πρωτοστάτησε στους αγώνες, διαμηνύουμε προς πάσα κατεύθυνση πως θα διεκδικήσουμε, θα απαιτήσουμε και τελικά θα κερδίσουμε! Το χρωστάμε σε αυτούς που πλήρωσαν με την ίδια τους τη ζωή την κατοχύρωση των δικαιωμάτων μας!
Πριν λίγες ημέρες τιμήσαμε τους εργαζόμενους που το 1886 βγήκαν στους δρόμους του Σικάγο. Σήμερα, 89 χρόνια μετά, τιμούμε το «ελληνικό Σικάγο» του Μάη του ’36. Γιατί με οδηγό την πλούσια ιστορία μας θα συνεχίσουμε τους αγώνες μας στο μέλλον!
Τότε από την 1η έως και της 8 Μαΐου οι κινητοποιήσεις είχαν ξεκινήσει σε κάθε γωνιά της χώρας. Στις 9 Μαΐου ξεκίνησε η μεγάλη πανεργατική απεργία στη Θεσσαλονίκη, από το πρόσφατα ενωποιημένο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, με την χωροφυλακή να εμποδίζει τους διαδηλωτές να κατευθυνθούν προς το Διοικητήριο. Τα επεισόδια ξεκίνησαν από τη συμβολή των οδών Βενιζέλου και Εγνατίας, όπου το συνδικάτο των αυτοκινητιστών είχε στήσει οδόφραγμα και η χωροφυλακή απάντησε με πυροβολισμούς. Σκοτώθηκε ο Τάσος Τούσης. Ο νεκρός μεταφέρθηκε πάνω σε μια πόρτα από διαδηλωτές που κατευθύνονταν προς το Διοικητήριο και οι ταραχές γενικεύτηκαν. Ο απολογισμός εκείνης της ημέρας ήταν 12 νεκροί και πάνω από 300 τραυματίες. Οι ημέρες που ακολούθησαν έβγαλαν τον κόσμο έξω. Χιλιάδες κόσμου που απαιτούσε δικαίωση. Οι κηδείες των αδικοχαμένων συναδέλφων μας μετατράπηκαν σε μαζικές συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια. Ένα ποτάμι διαμαρτυρίας που ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη και ξεχύθηκε σε όλη τη χώρα.
Ο απολογισμός ήταν τραγικός: συλλήψεις, φυλακίσεις, εξορίες, παραπομπές σε δίκη. Εργαζόμενοι καταδικάστηκαν, βασανίστηκαν, τραυματίστηκαν από την αστυνομία και 12 σκοτώθηκαν.
Ο Μάης του ’36 δεν είναι απλώς μια χρονολογία. Είναι η κραυγή, είναι ο πόνος, είναι η ανάσα της αξιοπρέπειας που δεν λύγισε. Οι αγωνιστές του ‘36 μάς δείχνουν τον δρόμο: ότι τίποτα δεν χαρίζεται, αλλά κερδίζεται με αγώνα και επιμονή. Απέναντι στην εκμετάλλευση, στην καταπίεση, στην αδικία, υψώνουμε τη φωνή μας. Με ενότητα, αλληλεγγύη και πίστη στο δίκιο μας.
Δεν ξεχνάμε τους νεκρούς μας! Δεν ξεχνάμε τους αγώνες του εργατικού Κινήματος!
Τιμή και Δόξα στους αγωνιστές του Μάη του ’36!
Ζήτω η εργατική τάξη και οι αγώνες της!