Η Εργατική Πρωτομαγιά δεν είναι αργία, είναι ΑΠΕΡΓΙΑ.
Είναι απεργία και ημέρα μνήμης και φόρου τιμής όλων εκείνων που θυσιάστηκαν και πλήρωσαν με το αίμα τους την κατοχύρωση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων, δικαιωμάτων για την ίδια την ποιότητα ζωής του κόσμου της μισθωτής εργασίας.
Τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. 136 χρόνια μετά από την αιματοβαμμένη Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο, την κορυφαία στιγμή του Εργατικού Κινήματος, τότε που οι εργάτες ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ύπνο και 8 ώρες ελεύθερο χρόνο τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις παραμένουν επίκαιρες.
Οι αγώνες μας για Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Ειρήνη και Ισότητα είναι διαχρονικοί.
Οι εργάτες του Σικάγου, 136 χρόνια πριν έδειξαν τον δρόμο, δρόμος που δεν ήταν, δεν είναι, ούτε θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα καθώς οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες, οι διακρίσεις και η ανισότητα αντί να αμβλύνονται, οξύνονται.
Διεκδικούμε και απαιτούμε τα αυτονόητα. Δίκαιο μισθό μιας και οι κοινωνικές ανισότητες που δημιουργούνται είναι επικίνδυνες.
Δεν ζητάμε να μας χαριστεί κάτι. Ζητάμε αναγνώριση για τον ιδρώτα μας, διεκδικούμε σεβασμό για το έργο που προσφέρουμε, απαιτούμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια. Ζητάμε να μας αντιμετωπίζουν ως τη λύση του προβλήματος και όχι το πρόβλημα!
Πρόσφατα η κυβέρνηση ανακοίνωσε την αύξηση του κατώτατου μισθού. Είπε μάλιστα ο πρωθυπουργός πως με την αύξηση αυτή δίνεται ένας 15ος μισθός στους χαμηλόμισθους. Για εμάς, η αύξηση που ανακοινώθηκε ήρθε καθυστερημένα και δεν αρκεί. Ο μισθός δεν φτάνει και ο λογαριασμός δεν βγαίνει.
Και η κατάσταση που δημιουργείται από την ακρίβεια, επιδεινώνεται από την ενεργειακή κρίση. Τα νοικοκυριά και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στενάζουν όταν ανοίγουν τους λογαριασμούς ρεύματος.
Η ενεργειακή και πληθωριστική κρίση ακολούθησε της πανδημίας του κορονοϊού, όπου οι ζωές των εργαζομένων μπήκαν σε αναστολή και σε καραντίνα, με τους εργοδότες να αυθαιρετούν σε βάρος μας, με τις ώρες δουλειάς ακόμα και από απόσταση να πολλαπλασιάζονται και φυσικά οι αμοιβές να μην είναι αντίστοιχες και τις εργασιακές σχέσεις που έγιναν λάστιχο.
Και πριν τον κορονοϊό, είχαμε την οικονομική κρίση. Τα μνημόνια που γονάτισαν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Τα μεσοπρόθεσμα προγράμματα που «τσάκισαν» κυριολεκτικά τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, που πετσόκοψαν τους μισθούς μας, που οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες στην ανεργία, που έδιωξαν τους νέους και τις νέες μας από τη χώρα, τους έδιωξαν από τα σπίτια τους, τις οικογένειές τους, τους απομάκρυναν από τους φίλους τους.
Σήμερα τιμούμε όλους εκείνους που βγήκαν στο δρόμο, διαδήλωσαν, λοιδορήθηκαν, χτυπήθηκαν, δολοφονήθηκαν για να κρατήσουν όρθια την εργατική τάξη!
Όπως δολοφονούνται εδώ και δυο μήνες οι Ουκρανοί πολίτες από τον πόλεμο που κήρυξε στη χώρα η Ρωσία και ο πρόεδρός της, έναν πόλεμο που καταδικάζουμε, εκφράζοντας παράλληλα την αλληλεγγύη μας στον δοκιμαζόμενο Ουκρανικό λαό.
Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι Απεργία, ημέρα μνήμης και διεκδικήσεων
Τιμούμε τους αγώνες εκείνων που θυσιάστηκαν διαχρονικά για τα δικαιώματά μας.
Απαιτούμε:
Αξιοπρεπή Διαβίωση για όλους με επαρκείς και δίκαιους όρους αμοιβής και εργασίας, σε συνθήκες υγείας και ασφάλειας.
σεβασμό της αξίας και της προσωπικότητας όλων των εργαζομένων χωρίς διακρίσεις.
Πενθήμερη εργασία με θωράκιση 40ώρου, αύξηση του υποχρεωτικού χρόνου ανάπαυσης και αύξηση της αμοιβής της υπερωρίας.
Επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, ρύθμισή του μέσω της Εθνικής Γενικής ΣΣΕ και θωράκισή του με πρόσθετους οικονομικούς όρους
ελεύθερη συνδικαλιστική δράση χωρίς εργοδοτικό παρεμβατισμό.
προστασία του απεργιακού δικαιώματος
αντιμετώπιση της ανεργίας
αποτροπή φτωχοποίησης του πληθυσμού
Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!