Ομιλία Προέδρου του ΕΚΘ, Παναγιώτη Τσαραμπουλίδη στο Συλλαλητήριο των Συνδικάτων της 80ης ΔΕΘ 5-9-2015

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

 

Εργαζόμενες, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέες και νέοι…

 

Βρισκόμαστε για ακόμα μια φορά ΕΔΩ στο άγαλμα του Βενιζέλου διεκδικώντας ΟΛΟΙ μαζί ενωμένοι να υλοποιηθούν τα δίκαια αιτήματά μας. Αιτήματα που άλλες κυβερνήσεις αγνόησαν επιδεικτικά και άλλες, όπως η απερχόμενη υιοθέτησαν στα προεκλογικά τους προγράμματα προκειμένου να υφαρπάξουν την ψήφο μας, αλλά ποτέ δεν υλοποίησαν.

 

Αντί αυτών έφεραν νέο μνημόνιο! Νέους φόρους, καινούρια μέτρα, κι άλλες απώλειες θέσεων εργασίας, απολύσεις, μειώσεις μισθών και συντάξεων.

 

Στο βωμό της εφαρμογής των προγραμμάτων λιτότητας που επιβάλλουν οι συντηρητικοί κύκλοι της Ευρώπης, η τρόικα παλαιότερα και τώρα το κουαρτέτο,  οι κυβερνώντες τα τελευταία χρόνια δεν διστάζουν να βυθίσουν την ελληνική κοινωνία περισσότερο στην ύφεση και ζητούν το "αίμα" των Ελλήνων εργαζομένων.

 

Αίμα κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μεταφορικά γιατί όταν ένας εργαζόμενος χάνει τη δουλειά του είναι σαν να τον σκοτώνεις, και κυριολεκτικά καθώς δεν είναι λίγα τα θύματα που έχουμε θρηνήσει σε κινητοποιήσεις του Εργατικού Κινήματος.

 

Ζούμε μια από τις κρισιμότερες στιγμές της ιστορίας μας. Τα χτυπήματα, η αδικία, η ίδια η πραγματικότητα και το αδιέξοδο στον ιδιωτικό τομέα, που και πάλι βρίσκεται στο στόχαστρο μας φέρνουν για ακόμα μια φορά στο Άγαλμα του Βενιζέλου, στην μεγάλη συγκέντρωση των συνδικάτων.

 

Ήρθαμε ΕΔΩ για να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε. Να φωνάξουμε: "Φτάνει ΠΙΑ! Δεν αντέχουμε άλλο! ΕΧΟΥΜΕ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΜΑΣ".

 

Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, που κάθε μέρα γίνονται όλο και λιγότεροι, οι χαμηλόμισθοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι δεν μπορούμε να σηκώσουμε για ακόμα μια φορά το βάρος μιας κρίσης που άλλοι δημιούργησαν.

 

Δηλώνουμε προς πάσα κατεύθυνση εντός Ελλάδας αλλά και εκτός συνόρων, εκεί όπου σε κλειστές αίθουσες οι Ευρωπαίοι Ηγέτες αποφασίζουν τους τρόπους με τους οποίους θα ρημάξουν την κοινωνία πως θα συνεχίσουμε τους αγώνες μας μέχρι να μπει ένα τέλος!

 

Ένα τέλος στις άκρως λανθασμένες και επικίνδυνες πολιτικές που ακολουθούνται τα έξι τελευταία χρόνια!

 

Δηλώνουμε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ενωμένοι μέχρι να νικήσουμε τα μνημόνια, τη φτώχεια, την ανεργία, τη λιτότητα, τα χαράτσια, τον ΕΝΦΙΑ, τις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες.

 

Μας λένε, -ξανά- άλλοι και με άλλα λόγια… το ίδιο ακριβώς παραμύθι. Ένα παραμύθι χωρίς αίσιο τέλος, μια ιστορία που μοιάζει επαναλαμβανομένη. Πως  η πορεία της σωτηρίας της χώρας, περνάει μέσα από εξοντωτικές πρακτικές.

 

Στόχος μας είναι να σωθεί η Ελλάδα. Να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή οικογένεια και να συνεργαστεί με τα μέλη και τους λαούς της ΕΕ με όρους όμως αλληλεγγύης και όχι εκδικητικούς.

 

Θέλουμε μια Ευρωπαϊκή Ένωση των λαών! Μια μεγάλη Ευρωπαϊκή οικογένεια που θα ανοίξει την αγκαλιά της σε όποιον έχει ανάγκη. Που θα ανοίξει τις πύλες της και θα υποδεχτεί τους χιλιάδες πρόσφυγες που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους για ένα καλύτερο αύριο. Που θα είναι αλληλέγγυα στους ανθρώπους αυτούς που δεν λογαριάζουν εάν θα πνιγούν στη θάλασσα σε μια προσπάθεια να αφήσουν πίσω τους τον πόλεμο. Θέλουμε μια ΕΕ που θα αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να μην δούμε ξανά άψυχα σώματα στις ακτές! Γιατί η εικόνα του τρίχρονου Αϊλάν μας στοιχειώνει όλους! Κράτη, κυβερνήσεις, πολίτες!

 

Θέλουμε μια ένωση που θα σέβεται τα μέλη της. Και για αυτό αγωνιζόμαστε και θα αγωνιστούμε! Δίνουμε και θα συνεχίζουμε να δίνουμε τη μάχη για να παραμείνουν οι Έλληνες πολίτες όρθιοι και αξιοπρεπείς!

 

Η φετινή μεγάλη συγκέντρωσή μας, βρίσκει τη χώρα σε πλήρη εξαθλίωση. Λίγες ημέρες μετά το νέο μνημόνιο και λίγες ημέρες πριν τις νέες εκλογές, τα αδιέξοδα παραμένουν.

 

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

 

Μας ζητούν για ακόμα μια φορά να βάλουμε πλάτη!

 

Οι εργαζόμενοι όμως, οι νέοι, οι νέες, οι συνταξιούχοι δεν αντέχουμε άλλο να βάζουμε πλάτη και να δεχτούμε ξανά μέτρα και πολιτικές που αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές.

 

Μας υποσχέθηκαν το "Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης" και μας έφεραν ένα νέο πιο σκληρό και πιο δυσβάσταχτο μνημόνιο.

 

Η παραιτηθείσα κυβέρνηση υποτίμησε την πραγματικότητα. Θεώρησε πως έχει το μαγικό ραβδί για να αλλάξει το μείγμα της πολιτικής των συντηρητικών κύκλων της Ευρώπης. Προχώρησε σε ένα διχαστικό και παραπλανητικό δημοψήφισμα. Μας δίχασε τη στιγμή που έπρεπε να είμαστε ενωμένοι. Μας ζήτησε να επιλέξουμε εάν θέλουμε μέτρα 8 δις ή μέτρα 8 δις και κάτι… Και μετά;

 

Μετά για να μην ζήσουμε τα χειρότερα, κατήργησε κάθε έννοια κοινοβουλευτισμού, έκανε ό,τι ακριβώς και οι προηγούμενοι, έφερνε καλοκαιριάτικα Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και περνούσε σκληρά μέτρα, τότε που τον Αύγουστο όπως λέγεται δεν έπρεπε να υπάρχουν ειδήσεις! Με ένα νόμο!

Έκλεινε τις τράπεζες και επέβαλε capital controls προσθέτοντας στον μακρύ κατάλογο των ανέργων επιπλέον 14.100 άτομα μέσα σε μόλις ένα μήνα!

 

Αυτή την κατάσταση δεν μπορούμε αλλά ούτε και θέλουμε να την αποδεχθούμε! Απαιτούμε να μπει εδώ και τώρα ένα τέλος!

 

Οι κυβερνητικές δεσμεύσεις, για αλλαγή του μείγματος της οικονομικής πολιτικής, για μέτρα δίκαια που θα επούλωναν τις πληγές των προηγούμενων μνημονίων, έγιναν λόγια χωρίς αντίκρισμα.

 

Πρέπει επιτέλους κάποιοι να αναγνωρίσουν πως η ύφεση βαθαίνει την ύφεση.

 

Τα καινούρια μνημόνια θα γεννήσουν περισσότερη φτώχεια, υψηλότερη ανεργία, μεγαλύτερη απόγνωση και αύξηση του ποσοστού των νέων που θα εγκαταλείψουν την πατρίδα μας. Ήδη μετράμε 300.000 οικονομικούς μετανάστες! Βλέπουμε τα νέα και φρέσκα μυαλά του τόπου να φεύγουν και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι!

 

Και το βαρέλι δυστυχώς δεν έχει πάτο!

 

Πριν λίγες ημέρες, οι παραγωγικοί φορείς της Θεσσαλονίκης ζητούσαν από τον πρώην πρωθυπουργό να μη γίνουν αυτές οι εκλογές, γιατί η αγορά της πόλης μας δεν αντέχει άλλη αβεβαιότητα, μετά τη χαριστική βολή των capital controls, με την ύφεση και την πτώση του τζίρου να φτάνει το 80%.

 

Στη Θεσσαλονίκη η κατάσταση είναι δραματική. Η ανεργία σύμφωνα με τα επίσημα ποσοστά, φτάνει το 30,2%. Η πραγματική ανεργία όμως στο νομό είναι συν τέσσερις μονάδες και εκτιμούμε ότι λόγω των κεφαλαιακών ελέγχων θα φτάσει το 38%. Αντίστοιχη είναι η εικόνα και σε άλλες πόλεις της Μακεδονίας, όπως στα Γιαννιτσά, την Κοζάνη και την Καστοριά που η ανεργία φτάνει το 50%. Ολόκληρες περιοχές «ξεκληρίζονται» μη μπορώντας να βοηθήσουν τους νέους ανθρώπους που τις εγκαταλείπουν για ένα καλύτερο αύριο!

 

Τα στοιχεία αυτά για κάποιους είναι μόνο αριθμοί. Εμείς λοιπόν, από εδώ, από τη Θεσσαλονίκη τους λέμε πως οι αριθμοί αυτοί, είναι οι ζωές μας!

 

Τους λέμε επίσης να βάλουν STOP στις φορομπηχτικές πολιτικές. Την κρίση να πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες, αυτοί που στο όνομά της έγιναν πλουσιότεροι και στους οποίους δυστυχώς όλες οι κυβερνήσεις «κλείνουν το μάτι».

 

Οι εργασιακές πληγές, εδώ, στη Θεσσαλονίκη είναι πολλές. Μέσα σε λιγότερο από 5 χρόνια, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής η ανεργία αυξήθηκε κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες.

 

Για την ΕΛΒΟ ζητάμε να ξεκαθαριστεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς ενώ το έργο του ΜΕΤΡΟ πρέπει να ξεκινήσει ξανά με όλους τους εργαζόμενους σε αυτό. Προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι χώροι των ξενοδοχοϋπαλλήλων και του επισιτισμού, των εργολαβικών υπαλλήλων, των οικοδόμων, της βιομηχανίας και βιοτεχνίας επίπλων, των εμποροϋπαλλήλων,  αλλά και της μεταποίησης τροφίμων και ποτών, με τους απεργούς της Coca Cola να συνεχίζουν εδώ και 22 μήνες τον αγώνα τους, ζητώντας την επιστροφή στην εργασία τους. Το κλείσιμο της " Ανώνυμης Ελληνικής Εταιρείας Χάλυβος" οδηγεί επίσης τους βιομηχανικούς εργάτες της σε απόγνωση και την ίδια τη Θεσσαλονίκη σε περαιτέρω αποβιομηχάνιση.

 

Οι εργαζόμενοι της πόλης είμαστε επίσης αντίθετοι σε κάθε μορφή ξεπουλήματος των κερδοφόρων ΔΕΚΟ, του λιμανιού μας και της ΕΥΑΘ. Δεν είμαστε μόνο εμείς αντίθετοι. Είναι και οι πολίτες της πόλης που αρνούνται  να οδηγηθεί ο δημόσιος πλούτος στα χέρια των ιδιωτών.

 

Η πραγματική ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες!

 

Νοικοκυριά ζουν με χαρτζιλίκι από τις συντάξεις των γονέων τους, απλήρωτοι και αδήλωτοι εργαζόμενοι αναζητούν το δίκιο τους στους υποστελεχωμένους μηχανισμούς ελέγχου ή αναγκάζονται να συναινούν στο ψέμα του εργοδότη για να μη χάσουν τη δουλειά τους.

 

Εμείς όμως πρέπει να αντισταθούμε! Είμαστε η φωνή των εκατομμυρίων ανέργων της χώρας και όσων ζουν κάτω από το όριο της απόλυτης φτώχειας! Πρέπει να αγωνιστούμε, για αυτούς, για εμάς, για τους γονείς μας, για τα παιδιά μας!

 

Το νέο μνημόνιο είναι η «ταφόπλακα» που μπαίνει στα ελληνικά νοικοκυριά, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τον κόσμο της εργασίας.

 

Όπως μαρτυρούν και τα στοιχεία της έκθεσης του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, η οικονομική κρίση και η εφαρμογή των προγραμμάτων οικονομικής προσαρμογής τα τελευταία χρόνια έχουν χειροτερέψει δραματικά την κατάσταση της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα.

 

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

 

Οι Έλληνες ζητάμε εφικτές λύσεις, που δεν θα μας ξαναεκθέσουν σε μεγαλύτερο κίνδυνο και που θα βάλουν σε τροχιά ανάπτυξης την οικονομία. Θα επανασχεδιάσουμε το μέλλον μας και θα ανασυγκροτήσουμε από τις στάχτες της, την κοινωνία με διάλογο και αποτελεσματικότητα.

 

Δεν πρέπει όμως κανείς να ξεχνά ότι ο άνθρωπος είναι ο σκοπός και όχι το μέσο.

 

Όχι άλλο διχασμό. Όχι άλλες καταστροφικές πολιτικές.

 

Ζήσαμε και ζούμε καταστάσεις πέρα και πάνω από κάθε σενάριο, σκέψη και λογική.

 

Οι κυβερνήσεις πρέπει να στηρίξουν τη μεσαία τάξη, τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Να μπει επιτέλους φρένο στην αβεβαιότητα και να έρθει η σταθερότητα στη χώρα.

 

Τα συνδικάτα, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέες και οι νέοι της χώρας, έχουμε μόνο μια επιλογή. Να συνεχίσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να δίνουμε μάχη για την ανατροπή των Μνημονίων, για την επαναφορά των δημοκρατικών εργασιακών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων. Έχουμε συγκεκριμένες θέσεις και επιδιώξεις. Έχουμε τις δυνάμεις μας και την ενότητα μας. Αυτά είναι τα όπλα μας. Αυτή είναι η ιστορία μας. Αυτό γνωρίζουμε και αυτό θα κάνουμε.

 

 

Απαιτούμε την αποκατάσταση των αδικιών των μνημονίων

Απαιτούμε τις ζωές μας πίσω

Απαιτούμε δουλειές και προοπτική

Απαιτούμε αξιοπρέπεια

 

Τέλος στα μεγάλα λόγια και τις ψεύτικες υποσχέσεις. Η πραγματικότητα δεν επιδέχεται «μερεμέτια», αλλά ρεαλιστικές λύσεις που θα αναπτερώσουν τις χαμένες προσδοκίες των ανθρώπων, και πάνω από όλα θα δημιουργούν προοπτική που θα βγάλει από το αδιέξοδο εκείνους που για ακόμη μια φόρα πίστεψαν και εξαπατήθηκαν.

 

Θέλουμε πολιτικές θάρρους και αλήθειας. Που θα αποφασίζουν για το λαό και δεν θα του πετάνε το μπαλάκι κάθε φορά που η καρέκλα τους θα θέλει «φρεσκάρισμα».

 

 

Απαιτούμε να μπει εδώ και τώρα ένα τέλος

  • στον αυταρχισμό
  • στη φτωχοποίηση
  • στις καταργήσεις δικαιωμάτων
  • στους εργασιακούς περιορισμούς

 

 

Δεν φέρουμε καμία ευθύνη για αυτή την κατάσταση και πρέπει επιτέλους να τους στείλουμε το μήνυμα πως η Κοινωνία έφτασε στα όρια της. Δεν αντέχει ούτε μια ακόμη απόλυση.

 

Το ΕΚΘ μαζί με τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους και τους νέους της πόλης, παρά τα μεγάλα εμπόδια και τις δυσκολίες θα συνεχίσουν να δίνουν την μάχη με κάθε μέσο και τρόπο.

 

Ο αγώνας μας συνεχίζεται! Καλή δύναμη!