H Διοίκηση και τα σωματεία της δύναμης του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, τιμώντας τα 86 χρόνια από το Μάη του 1936, πραγματοποίησαν εκδήλωση και κατάθεση στεφάνων τη Δευτέρα 9 Μαΐου 2022 στο μνημείο του Εργάτη, μπροστά από το κτίριο του Ε.Κ.Θ.
Το Ε.Κ.Θ. 86 χρόνια μετά, τίμησε τη μνήμη και τους αγώνες των νεκρών εργατών που έχασαν τη ζωή τους στις τραγικές εκείνες ημέρες του τριημέρου 9/10/11 Μαΐου του 1936 και που συγκλόνισαν τη Θεσσαλονίκη με τις απεργίες των καπνεργατών και στη συνέχεια του συνόλου των εργαζομένων της πόλης.
Tα γεγονότα του Μάη του ’36 αποτέλεσαν ιστορικά γεγονότα που γράφτηκαν με αίμα, στις σελίδες της ιστορίας των εργατικών αγώνων, αλλά και στην ιστορία της πόλης της Θεσσαλονίκης.
ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΚΘ, ΧΑΡΗ ΚΥΠΡΙΑΝΙΔΗ
“86 χρόνια μετά από τον ματωμένο Μάιο του ’36, βρισκόμαστε στο μνημείο του Εργάτη, το σύμβολο των αγώνων του Εργατικού Κινήματος στη Θεσσαλονίκη για να τιμήσουμε τους νεκρούς εκείνης της εξέγερσης στην πόλη μας και να δοξάσουμε τους αγώνες εκείνους και όλους όσους ακολούθησαν στο πέρασμα της ιστορίας.
Η ιστορία του εργατικού κινήματος είναι γραμμένη με αίμα. Κάποιοι συνάδελφοί μας βγήκαν στους δρόμους, λοιδορήθηκαν, χτυπήθηκαν, βασανίστηκαν, δολοφονήθηκαν για τα βασικά εργασιακά μας δικαιώματα, δικαιώματα που και σήμερα αμφισβητούνται από την εργοδοσία, με την ανοχή της Πολιτείας.
Τα γεγονότα του τριημέρου 9,10 και 11 Μαΐου 1936, γεγονότα που τότε συγκλόνισαν, σήμερα μας γεμίζουν δύναμη, τόλμη και επιμονή να αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε δημοκρατία, ισότητα, αξιοπρέπεια, ειρήνη, βασικό και δίκαιο μισθό, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ασφάλεια στους χώρους δουλειάς.
Ο Μάης του ’36 με αφορμή την απεργία των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη και τη στήριξη όλων των επαγγελματικών κλάδων της πόλης, εξελίχθηκε σε λαϊκή εξέγερση. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες πλημμύρισαν τους δρόμους της πόλης φωνάζοντας συνθήματα και διεκδικώντας βασικά εργασιακά δικαιώματα, βελτίωση των άθλιων συνθηκών εργασίας, καλύτερες οικονομικές απολαβές, καμία ανοχή στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Αιτήματα διαχρονικά και επίκαιρα.
Μόλις πριν λίγες ημέρες, την 1η Μαΐου τιμήσαμε την εργατική πρωτομαγιά, συμμετέχοντας στην απεργιακή κινητοποίηση διεκδικώντας τα αυτονόητα. Τον περασμένο Απρίλη ο κόσμος της μισθωτής εργασίας βγήκε ξανά στο δρόμο φωνάζοντας πως «ο μισθός δεν φτάνει» και πως «ο λογαριασμός δεν βγαίνει». Δεν βγαίνει, ούτε με την πενιχρή αύξηση του κατώτατου μισθού, όπως αυτή ανακοινώθηκε από τα πρωθυπουργικά χείλη. Οι διαδοχικές κρίσεις με τελευταία την ενεργειακή και την ακρίβεια έρχονται να ρημάξουν τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες. Η κατάσταση, όπως διαμορφώνεται στη Βόρεια Ελλάδα δεν αφήνει καμία αχτίδα αισιοδοξίας. Γιατί συνάδελφοι και συναδέλφισσες η κρίση στη Βόρεια Ελλάδα προϋπήρχε των μνημονίων.
Μόλις πριν λίγες ημέρες, η ΓΣΕΕ κατήγγειλε ιδιοκτήτη καφετέριας στη Λάρισα που επιτέθηκε σε εργαζόμενη, η οποία βρίσκεται μάλιστα σε κατάσταση εγκυμοσύνης, επειδή τον είχε καταγγείλει στο παρελθόν στην Επιθεώρηση Εργασίας για καθυστερήσεις στη μισθοδοσία της.
Φανταστείτε τι συμβαίνει με όλους τους συναδέλφους που ενώ είναι θύματα εργοδοτικής αυθαιρεσίας δεν βρίσκουν το κουράγιο υπό τον φόβο της απόλυσης, να την καταγγείλουν.
Σήμερα, 136 χρόνια, μετά διεκδικούμε όλα εκείνα που έβγαλαν στους δρόμους του Σικάγο, την αιματοβαμμένη πρωτομαγιά του 1886, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες. 86 χρόνια μετά τιμούμε τους αγώνες του Μάη ’36, το «ελληνικού Σικάγο».
Τότε από την 1η έως και της 8 Μαΐου οι κινητοποιήσεις είχαν ξεκινήσει σε κάθε γωνιά της χώρας. Στις 9 Μαΐου ξεκίνησε γενική απεργία στη Θεσσαλονίκη με την χωροφυλακή να εμποδίζει τους διαδηλωτές να κατευθυνθούν προς το Διοικητήριο. Τα επεισόδια ξεκίνησαν από τη συμβολή των οδών Βενιζέλου και Εγνατίας, όπου το συνδικάτο των αυτοκινητιστών είχε στήσει οδόφραγμα και η χωροφυλακή απάντησε με πυροβολισμούς. Σκοτώθηκε ο Τάσος Τούσης. Ο νεκρός μεταφέρθηκε πάνω σε μια πόρτα από διαδηλωτές που κατευθύνονταν προς το Διοικητήριο και οι ταραχές γενικεύτηκαν. Ο απολογισμός εκείνης της ημέρας ήταν 12 νεκροί και πάνω από 300 τραυματίες. Οι ημέρες που ακολούθησαν έβγαλαν τον κόσμο έξω. Οι κηδείες των αδικοχαμένων συναδέλφων μας μετατράπηκαν σε μαζικές συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια. Ένα ποτάμι διαμαρτυρίας ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη και ξεχύθηκε σε όλη τη χώρα.
Ο τραγικός απολογισμός ήταν: 1.492 συλλήψεις, 160 φυλακίσεις, 34 εξορίες, 761 παραπομπές σε δίκη. Καταδικάστηκαν 283, βασανίστηκαν 438, τραυματίστηκαν από την αστυνομία 511, σκοτώθηκαν 12. Έγιναν 585 κατασχέσεις εντύπων και 135 βίαιες διαλύσεις συγκεντρώσεων.
Δεν ξεχνάμε τους νεκρούς μας! Δεν ξεχνάμε τους αγώνες του εργατικού Κινήματος!
Τιμή και Δόξα για τους αγωνιστές του Μάη του ’36″